Een tijdje terug plaatste ik een oproep voor mensen met een herplaatser, adoptie hond of een rescuedog op mijn social media accounts. Tot mijn schrik zag ik hoeveel mensen er een dier hadden aangeschaft in de pandemie. Mensen die al langer aan een hond dachten namen een besluit. Met veel research en informatie. Maar voor veel was het ook een impuls aankoop. Samen met hondeneigenaren ging ik in gesprek. Mocht je zelf denken aan een hond, maar weet je niet waar je moet beginnen? De interviews van A Dogs Tale

 

Interview A Dogs Tale:  Lott, Dex & Jak

 

Terwijl het eind November is zie ik meer kerstboom dan Lott op mijn scherm. De kerstsfeer zit er bij haar al helemaal in! Op social media zag ik dat Jak jammer genoeg ziek was, waardoor ik meteen naar hem vraag ‘ het lijkt net of hij een omkeer gemaakt heeft, opeens is hij zelfverzekerder en meer in to mensen. Op dit moment is hij al zijn botten aan het verzamelen. Gaat gelukkig weer beter!’

Hoe wist je van honden adopteren af?

‘ Er zijn natuurlijk superveel organisaties. Voor mij zijn huisbezoeken heel belangrijker en hoe ze de dieren naar Nederland halen. Nazorg vind ik ook heel belangrijk omdat veel honden een rugzak hebben. Mijn moeder heeft ooit een hond uit Spanje geadopteerd, dat ging jammer genoeg niet goed omdat die niet goed bij het gezin paste. Ze heeft er nu 3 uit Roemenie wat wel goed gaat! Dex heb ik via een vriendin gevonden die dierenartsassistente is, die iemand kende die een hond naar Nederland haalde omdat zijn poot geamputeerd moest worden. Wij hadden gelukkig al een huis gekocht, waardoor we al snel naar een grotere ruimte gingen. Ik had nog net geen powerpoint presentatie gemaakt voor mijn vriend om Dex te nemen. Dex komt van honden adoptie Arca vandaan. Jak komt van DAN vandaan. Ze zijn beiden een andere organisatie’

‘ Als je nou een fokker of een organisatie hebt moet je altijd uitkijken. Er kunnen altijd slechte mensen bij zitten. DAN( Dogs Adoption Nederland) werkt samen met asiels in het buitenland. Nellie heeft een prive asiel waar Dex vandaan komt. Wat daar goed aan is, is dat die geen honden afmaken. In Roemenie worden veel honden afgemaakt jammer genoeg. Ze gaan daar ook heel anders om met honden dan in Nederland. Wij hebben nauwelijks zwerfhonden. Dex is half podenco , wat jachthonden zijn. In Spanje worden jammer genoeg jachthonden die niet goed presteren gedumpt of afgemaakt. Veel landen hebben zoveel problemen met honden die voorkomen hadden kunnen worden als mensen normaal met ze zouden omgaan’

Dex begint opeens flink te blaffen. Jak volgt zijn voorbeeld. Wie had verwacht dat er een bekende van me binnen zou komen? De wereld is soms heel klein! Zelfs tijdens het maken van A Dogs Tale.  Lott verplaatst zich naar boven, waar ik weer een mooie kerstboom op de achtergrond zie.

Adoptie honden

‘ We hebben sowieso altijd adoptie honden gehad. Nederlandse honden hoeven niet overgeslagen te worden’

Lott heb ik leren kennen door een oproep op facebook voor een portret serie. Tijdens die fotoshoot kwamen we erachter dat we beiden liefde voor dieren delen. Vooral voor honden en cavia’s! Via Lott leerde ik over de caviaopvang, waarvan ik nu 2 cavia’s heb!

‘ Adoptie honden zijn ook goedkoper dan fokhonden. Ik hoor soms bedragen van 1500 euro. Bij Jak kregen we zelfs korting omdat zijn poot eraf was, wat gaat om het medische. Voor mij maakt dat absoluut niet uit. Bij Dex was ik meteen instant verliefd’

‘ Dex is hij bij de pleegfamilie aangereden is door een auto, waarvoor hij eerst van een verhoging is afgevallen wat ik heb gehoord.. Is zijn achterpoot verbrijzeld geraakt. Maar omdat hij zo jong was, hij was ongeveer 7 weken oud, hebben de dierenarts in Spanje gezegd: Dat durven we niet aan.  Ze hebben daar ook nog minder materiaal. Zo is Dex naar Nederland gehaald om de amputatie te ondergaan. Omdat hij van jongs-af-aan de amputatie heeft gehad loopt hij een stuk stabieler dan Jak die zijn amputatie later heeft gehad. Hij rent en balanceert op een hele andere manier. Bij Jak is het verhaal dat hij is aangevallen door een andere hond. Een mismatch in de kennels. De wond die daarbij is ontstaan hebben ze te weinig aandacht gegeven waardoor zijn bot helemaal bloot kwam te liggen. In Roemenië kijken ze wat de snelste oplossing is, waardoor ze op amputatie zijn uitgekomen. In Roemeense honden zit zoveel overlevingsinstinct. Na 3 dagen leren stond Jak op en liep hij gewoon’

We vervolgens on gesprek over de hoeveelheden mensen die een hond hebben aangeschaft tijdens de pandemie.

‘ Laten we hopen dat de mensen al lang een hond wilden en dat dit een goed moment voor ze is. Kan ook zijn dat mensen zien door corona dat ze meer van huis kunnen werken, omdat veel dat door de lockdown nu doen. Maar de impuls aankopen, daar ben ik helemaal geen fan van. Mijn moeder doet ook de nazorg bij een organisatie. Ze hadden een lange lijst met mensen die een hond wilden adopteren. Door corona konden veel honden niet naar Nederland gevlogen worden, een groot deel van die mensen hebben het afgezegd en zijn ze bij fokkers een hond gaan kopen. Ja, dan ben je in mijn ogen echt verkeerd bezig. De mensen die later weer op hun werkplek werken, ik hoop echt dat die een goede uitlaatservice regelen. Honden 8 uur alleen laten is echt een no go. Wij hebben een super fijne uitlaatservice die ook echt goede kennis van gedrag van honden hebben. Research daarin is ook super belangrijk’

Gedrag

‘ Gedrag van honden kunnen zien is heel belangrijk. Dex die blaft bijvoorbeeld naar honden en Jak gromt. Daarna speelt Dex gewoon met anderen honden. Jak is nog lerende hoe hij goed met andere honden speelt. De meesten mensen zien Dex grommen en blaffen aan die riem en ik begrijp dat mensen daarvan kunnen schrikken, maar hij is absoluut niet agressief, hij is onzeker’

Dex en Jak zijn echt 2 super lieve honden die even de tijd nodig hebben om iemand te leren kennen. Gelukkig heeft Lott al het geduld en neemt ze de tijd die ze nodig hebben. Bij de fotoshoot voor A Dogs Tale  liet ik ze op mij af komen, na even snuffelen was het goed. Deze 2 mannen veroverde meteen mijn hart. Die powerpoint was sowieso niet nodig geweest 😉

Interview A Dogs Tale: Ellen, Thom en Donny & Kira

 

Ik weet nog goed dat ik een schattig wit hondje op een foto zag van Ellen voor een van onze schoolopdrachten. Ja, ik ken Ellen van de fotografie opleiding! De afgelopen jaren bleven we met elkaar in contact via social media. Toen ik de schat Donny een paar keer voorbij zag komen wist ik dat ik Ellen graag voor A Dogs Tale wilde fotograferen.

De liefde voor Donny was zo groot dat ook Kira na een tijdje welkom was in het liefdevol gezin.

‘We hadden eigenlijk eerst de namen bedacht. De naam Donny komt van Animal Crossing, Thom bedacht de naam, waarop ik het vervolgens invoerde in Google. Zo kwamen we bij de stichting uit. Daar was dus een hond die Donny heette! Die hond was jammer genoeg geen match voor ons omdat hij heel angstig is. De stichting Help Een Hond dacht goed met ons mee en vroeg naar onze situatie, waar we wonen en wat we voor werk doen. Zo kwamen we uiteindelijk op Fattly uit.’

Door mijn eerdere gesprekken vraag ik naar de periode van twee weken die veel stichtingen aanhouden om te kijken of het een match is. ‘Je moet wel een paar stappen terug nemen. We zaten met een dilemma en wisten niet zeker of we een puppy of een wat oudere hond wilden. Corona was net begonnen, wat als de pandemie eerder was afgelopen? We dachten ook aan de zorgen die je met een puppy hebt; het zindelijk maken, socializen en de puppy cursussen die nu niet kunnen plaatsvinden. Mede door deze redenen kozen we voor een wat oudere hond. We vielen al heel snel voor Donny. Plus een hond een tweede kans geven, daar voelden we veel voor,’ voegt Thom toe, terwijl Kira tussen zijn benen kruipt.

We vervolgen ons gesprek over de lange wachtlijsten die veel fokkers nu hebben.

Net als ik, hebben Ellen en Thom totaal geen respect voor broodfokkers, waar veel honden met problemen vandaan komen. Roemenië heeft mede daardoor met zoveel straathonden.

‘De stichting Help een Hond houdt goed contact. Ze houden ook rekening met een vangnet. Stel je voor dat we uit elkaar gaan, dan blijft de verantwoordelijkheid bij de stichting en zij zoeken dan naar een nieuw huis.’

Ellen vertelt verder over een Facebook-groep van de stichting. ‘Iedereen die geadopteerd heeft zit in die groep. Voordat we Kira hadden, waren we ook een gastgezin voor andere honden. De vrouw die Kira heeft opgevoed zit er ook in, zo ziet ze updates van Kira!’

‘Doordat we ook een tijdje gastgezin zijn geweest werd onze keuze wel echt als goed bevestigd. We hebben een tijdje een puppy zo in huis gehad. We moesten op zoveel meer letten en Donny vond het na een tijdje ook wat te veel worden. Gelukkig is de puppy nu bij een gezin waar hij goed bij past.’

Een hond is absoluut niet iets voor even.

Net zoals elk dier. Het is geen accessoire, maar een familielid. Veel kinderen wordt van jongs af aan niet goed geleerd dat er veel meer bij komt kijken dan het dier aaien. ‘Als ze dat niet kunnen, geef ze dan een goudvis. Voor jonge kinderen is het ook nog niet mogelijk qua verantwoordelijkheidsgevoel. Wij vonden de keuze echt spannend. Er komt zoveel bij kijken, maar we zijn zo blij dat we de keuze hebben gemaakt! Als Thom weg is met ze en ik kom alleen thuis, dan voelt het zo leeg.’

Ellen is opgegroeid met haar hondje Lumbee, die ze kreeg toen ze 12 was. Haar ouders hebben het opvoeden toen vooral gedaan. Dit keer is het helemaal de taak van Ellen en Thom. ‘Ik denk ook wel dat ik dit altijd zou doen. Stel Donny en Kira overlijden, dan wil ik nog steeds honden in mijn leven.’ Thom stemt in, ‘Hetzelfde voor mij,’ terwijl hij een volle hand haar van Kira van zich afveegt. Dat wordt weer stofzuigen!

Donny en Kira.

‘De verschillen tussen Donny en Kira zijn best groot, maar ze vullen elkaar goed aan. Donny is zo simpel. Vuurwerk boeit hem niet. Kira is een stuk aanhankelijker. Ze schrikt heel erg van vuurwerk en harde geluiden. Kira was in het begin ook nog angstig. We hebben haar de tijd gegeven die ze nodig had. Zo hebben we in het begin kleine wandelingen gedaan zodat ze rustig kon wennen. Ook zijn we niet op haar afgestapt, maar hebben we gewacht tot zij naar ons toe kwam. Donny was zo gewend, daar konden we al snel van alles mee doen.’

‘In het begin was een alles nieuw voor ze. Na een tijdje wenden ze aan de looproute en de honden die er ook zijn. Er is bijvoorbeeld een Border Collie waar niemand mee overweg kan. Kira is altijd wat onzeker of ze wil snuffelen of niet, maar dat laat ze duidelijk zien aan ons. Mensen zijn wel vaak bang voor Kira omdat ze op een herdershond lijkt. Dan komt die dikke Donny erachteraan en dan is het weer goed!’

 

Interview A Dogs Tale: Demi, Mike en Nero

Het gesprek begint meteen met een felicitatie, Demi en Mike zijn sinds een paar dagen namelijk verloofd! Demi zat een jaar onder mij op de fotografie opleiding. Via gemeenschappelijke vrienden kwamen we met elkaar in contact.

Dat Demi goed met dieren is, is een feit. Zo goed zelfs, dat ze besloot dat fotografie het niet ging worden – in plaats daarvan ging ze Dier & Ondernemen studeren. ( Handig voor A Dogs Tale ! )

Voordat Demi een goed antwoord kan geven op de vraag hoe ze wisten dat ze een hond wilden, komt Mike al binnen vallen ‘Ik had geen keus,’ grapt hij met een dikke grijns op beeld. ‘Niet zo zeuren, Mike! We wilden graag een hulphond voor mij en een stabielere hond voor onze eerdere hond. Het lukt nog niet helemaal, maar goede kleine stappen zijn al gemaakt. Ik heb een angststoornis. Het voelt heel goed om een hond naast me als ik het eng vind om ergens heen te gaan of als ik een angstaanval heb. Nero voelt me steeds beter aan. Het is een uitdaging met een husky, maar ik heb er alle vertrouwen in dat Nero dit kan.’

Nero.

Tijdens de fotoshoot kwam Nero vol enthousiasme op me af. We hebben al veel dingen gemeen aangezien ik thuis zelf een husky heb, genaamd Igor. Husky’s zijn niet de makkelijkste honden, veel mensen nemen een hond van dit ras enkel voor het uiterlijk. Demi’s oog viel tijdens haar studie al op herplaatsers, dit is ook hoe ze Nero vond.

A Dogs Tale

‘Er zijn al meer dan genoeg honden en ze verdienen allemaal een goed huis. Onze herder heeft veel meegemaakt. Ik denk dat als wij haar niet hadden, dat ze misschien wel was afgemaakt. Ze is heel bang, maar door Nero ziet ze dat ze niet bang hoeft te zijn. Hij helpt haar bijvoorbeeld met vuurwerk; Nero is gewoon relaxed, waardoor zij ook rustiger is. Op Facebook zit ik in groepen voor verschillende rashonden. Ik zie echt te vaak voorbij komen dat mensen een pup hebben aangeschaft en een paar maanden later wordt diezelfde hond aangeboden voor adoptie. De voornaamste reden die er wordt gegeven is dat ze geen tijd hebben of dat de hond toch te moeilijk voor ze is. Research is zo belangrijk. Er stond zelfs een keer bij dat een man de pup had aangeschaft om zijn kinderen bezig te houden. Dat maakte me zo boos!’

Ineens onderbreekt Nero het gesprek met een typisch husky geluid. Meneer vindt dat de aandacht over iedereen verdeeld moet worden. Demi draait de camera en een zielig kijkende Nero komt in beeld. ‘Hoi Nero!’ Zijn oortjes gaan omhoog wanneer ik zijn naam roep. Wat een ding is het ook!

Studie.

‘Door mijn studie heb ik veel uren in het asiel meegemaakt. Zoals verwacht zitten er veel terriërs, maar je ziet ook veel Golden Retrievers in asiels. Die worden vaak gezien als gezinshond, maar ze zitten vol energie. Veel rassen worden echt onderschat. We hadden het er laatst nog over dat Husky’s echt een andere soort hond zijn. Zoals je net hoorde, kan een husky echt communiceren. Vaak is een gezichtsuitdrukking al genoeg om te zien wat ze van plan zijn.’

Husky

‘Nero komt uit een gezin van drie husky’s waarvan de andere twee al een stuk ouder waren. Ze woonden in een huisje dat echt te klein is voor drie husky’s. Zijn vorige eigenaren werkten ook te veel voor de honden. Die twee oude honden waren wel op elkaar afgestemd, maar Nero was te energiek. Hij had zelfs de hele tafel gesloopt,’ vertelt Mike terwijl Nero vol op zijn benen gaat liggen.

‘Op het begin berichtten ze bijna wekelijks om te vragen hoe het met Nero gaat. Het was allemaal goed bedoeld, Nero erbij maar het ging gewoon niet. Na een maand stuurde ze ook een berichtje dat de twee anderen een stuk rustiger waren. Nero eiste daar ook alle aandacht op,’ vervolgt Demi. ‘Het is gewoon een jaloers kreng!’ vult Mike lachend aan.

Een ding is zeker, Nero krijgt bij Demi en Mike alle aandacht die hij nodig heeft.

Interview A Dogs Tale: Maxz en Parker

Wanneer Maxz net terug is van een andere meeting zien we elkaar door middel van een scherm, typerend voor deze pandemie. We beginnen het gesprek meteen met een belangrijke vraag, ‘Hoe wist je van de mogelijkheid om een hond te adopteren?’

Terwijl Maxz de ingrediënten voor haar avondeten bij elkaar zoekt, vertelt ze over haar zoektocht. ‘Ik houd er totaal niet van dat mensen van een dier hun geld maken. Als je een hond forceert iets te doen dat ze niet leuk vindt, dan is dat hetzelfde als broodfokkers. Dan gaat het om het geld, in plaats van het dier. Stel ik vind een ras leuk, dan heb ik hem liever van een nestje bij mensen thuis.’

Hond uit het buitenland.

‘Ik wilde sowieso geen hond uit het buitenland. Niet alle organisaties zijn namelijk te vertrouwen. Verder heb je soms maar twee weken om te zien of het een match is, maar met Parker had ik twee maanden nodig. Met puppy’s komt het ook vaak voor dat ze gefokt zijn, maar dat men bijvoorbeeld een verhaal vertelt dat ze gevonden zijn in een prullenbak. Je haalt er zoveel mee in huis, aangezien je niet vaak weet wat de hond heeft meegemaakt.’

Een ding is zeker, de tijd die Maxz genomen heeft om de juiste keuze te maken is het helemaal waard geweest. Bij de fotoshoot was de sterke band tussen Maxz en Parker al duidelijk te zien.

‘Ik heb twee jaar gezocht naar een hond, waarvan het laatste jaar echt intensief. Als Corona over is, wat ga je dan doen? Ik heb mijn hond genomen omdat ik weet dat ik haar mee kan nemen naar kantoor. Mocht dat niet meer kunnen, dan heb ik een  goede dagopvang gevonden waar ze ook goed kan socializen met anderen honden. Parker’s vorige eigenaren hadden jammer genoeg geen tijd meer voor haar en dat hebben ze goed ingeschat. Veel honden zullen zo helaas in asiels belanden.’

De zoektocht

‘Puppy’s zijn super schattig, maar er zijn ook zoveel oudere honden die een tweede kans verdienen. Oudere honden kunnen ook nog veel leren. Parker had in een dag haar nieuwe naam geleerd, al luistert ze ook nog steeds naar Janske. Ik ben niet consequent genoeg voor een puppy. Ik weet dat ik meer dan 10 jaar verantwoordelijk kan zijn voor een hond, en in twee jaar kan mijn leven al anders zijn. Daarom is een leeftijd van zes jaar voor mij ideaal.’

‘Mijn zoektocht was gefocust op een kleine hond. Ik deed onderzoek naar welk hondenras bij me zou passen, bijvoorbeeld qua woning en loslopen. Zo kwam ik even op een Teckel, maar die hebben dat jachtinstinct waardoor loslopen weer moeilijker zou zijn. Uiteindelijk is het belangrijkste dat een hond zich bij mij gelukkig voelt.’

Maxz begrijpt dat veel mensen honden van kleins af aan willen. Het opvoeden van een puppy geeft men een gevoel van samen groeien.

Verleden Parker

‘Ik ben Parker’s derde eigenaar. De tweede eigenaren hebben Parker uit het asiel gehaald toen ze een was. Ik heb twee jaar gezocht in asielen. De honden die overbleven hadden vaak gedragsproblemen die niet bij mij pasten, of waren echt op hun einde. Ik heb ze toch wel graag langer dan een half jaar. Ik was bijna gestopt met zoeken en besloot nog even te wachten. Toen stuurde mijn moeder me een advertentie door van een Jack Russell en van Parker, maar met Jack Russels heb ik niet zo veel. Toen twijfelde ik even of Parker niet te groot was, maar ik besloot toch te bellen.’

Oude eigenaren

‘Deze mensen hadden twee honden, en toen ik kwam kijken was de eerste hond net weg. Ze hadden het er echt moeilijk mee. Het voelde haast alsof ik hun kind van ze afnam. Meteen na het gesprek stuurde ik foto’s van ons huis door, zodat ze een goed beeld konden vormen van waar Parker zou komen te wonen. Ik heb nog steeds contact met de oude eigenaren. Zij hadden als enige eis dat ik haar zou laten steriliseren. Bij vrouwtjes is het na de eerste loopsheid ook goed om te doen, om vergroeiingen te voorkomen.’

‘Ik mocht Parker eerder ophalen dan verwacht. Een paar dagen voor oud en nieuw haalde ik haar op. Onderweg in de auto hoorden we al een paar vuurwerk knallen en ik dacht ‘Wat heb ik gedaan?’ Ik haalde haar van Etten-Leur, waar soms wat knallen zijn, naar Rotterdam waar je constant vuurwerk hebt. Verder had Parker me pas drie keer gezien.’

Opvoeding

We vervolgen ons gesprek over opvoeden. Veel mensen zijn bang dat opvanghonden een rugzakje hebben, waardoor het opvoeden een stuk lastiger kan zijn.

‘Ik heb haar helemaal niet opgevoed en houd niet van het afstraffen van een hond. Ze is de allerbraafste hond van de hele wereld en luistert zo goed! Ik moest vooral goed wennen aan wat voor haar werkt. Bij Parker werkt ‘Parker, ga eens zitten’. De toon is heel belangrijk, ‘Zit!’ werkt bijvoorbeeld niet voor haar. Hoe geef je een commando wat bij haar goed binnenkomt? Ik moest vooral leren hoe ze reageert in bepaalde situaties. Ik noem Parker mijn hondenkind. Ze is niet mijn beste vriendin, want ik maak me te veel zorgen om haar. Als we ergens zijn waar ze zich niet oké voelt, dan gaan we weg.’

Maxz’ ouders waren in Frankrijk, waar geen vuurwerk werd afgestoken, dus ze besloot Parker daar naartoe mee te nemen.

‘Ik heb haar daar los kunnen laten lopen en ze kon doen wat ze wilde. De eerste keer dat ik de deur opendeed in het hotel, lag ze al meteen op bed. Ze keek me aan alsof ik haar ergens op betrapt had. Het was ook het meest ondeugende wat ze ooit heeft gedaan. Met bonding liet ik haar bij me op de bank, iets dat ze normaal niet snel zou doen. Zodra ze voetstappen op de trap hoorde, sprong ze er dan ook direct van af. Toen ze laatst spontaan bij me op bed sprong, heb ik gehuild van blijdschap.’

Schapenhoeden

‘Ik heb haar nu 11 maanden en ze verrast me nog steeds soms met nieuwe dingen. Er zijn nog steeds momenten waarin we opnieuw op elkaar ingesteld raken. Bijvoorbeeld dat op bed liggen is zo ‘out of character’, maar het is zo fijn. Verder heb ik een filmpje waarin ze aan het schapenhoeden is. De man deed voor hoe het moet. Ze was al vijf minuten bezig en opeens draait ze om van ‘Waar is Maxz?’ Ze liep eerst om een boogje om de schapen heen en rende daarna terug naar mij. Zo lief.’

‘Parker is heel goed met kinderen. Als een gezin met kinderen aan het frisbeeën is, dan gaat ze meedoen. Ze pakt de frisbee niet op, maar gaat hem hoeden. Pas als de ouders zeggen ‘Kom maar!’, dan brengt ze hem naar hen toe. Ze speelt ook graag met kinderen die aan het voetballen zijn. Kinderen vinden haar altijd fantastisch. Ik heb inmiddels wel al een paar Tikkies gehad vanwege een kapotte bal door Parker.’

De band tussen Maxz en Parker is sterk en ze zijn op elkaar totaal op elkaar ingesteld. Het is alsof het lot heeft bepaald dat deze twee bij elkaar terecht zouden komen.

Interview A Dogs Tale: Anouschka, Binchy en Imogen

 

Anouschka is van kleins af aan veel in aanraking geweest met dieren. Het begon allemaal met een kat die ze vond. Hoewel ze altijd honden wilde, was ze er wel bang voor. Tot haar opa haar bij zijn Groenendaeler Tanja in zijn hok stopte. De angst was meteen over!

Toen ze 23 was, kocht ze haar eerste eigen hond op de manage. Het werd een boerenfox. ‘Mijn boerenfox overleed 14 jaar geleden. Ik wilde geen hond die op haar leek. Het werd Fella, mijn eerste Manchester. Na zes maanden contacteerde de fokker me, ze kwamen niet van Binchy af omdat ze niet goed genoeg was. Ik kreeg veel regels mee, bijvoorbeeld dat ik absoluut niet met haar mag fokken. Bij mij was ze helemaal welkom en het is echt een fantastische hond.’

Imogen

Anouschka heeft ook een andere hond, genaamd Imogen. ‘In April ging Fella dood. Ze had kanker, wat vrij snel ging. In de eerste instantie leek het Binchy wel leuk zo alleen aangezien ze al mijn aandacht kreeg. Maar na een maand merkte ik toch dat ze wat miste. In de groep van de Manchesters gaf ik aan dat ik opzoek was naar een puppy, zo stond ik ook op de lijst. Na een week kreeg ik een schuchter, maar lief berichtje of ik open stond voor een herplaatser van zes maanden. Ik moest mezelf zo inhouden om niet heel enthousiast te reageren! Een herplaatser past veel meer bij mijn leven. Ik heb hergebruikte meubels, eet veganistisch en leef heel klimaatbewust.’

Het enthousiasme is van Anouschka’s gezicht af te lezen. Ze weet nog precies dat ze het berichtje op een dinsdag binnen kreeg, Imogen kon niet snel genoeg bij haar komen. ‘Het waren echt super lieve mensen met drie tienerzonen. Het nadeel is dat ze nog nooit een hond hadden gehad, terwijl dit ras heel gevoelig is. Met drie tienerzonen was er te veel actie in huis en te weinig rust. Ze lieten voor de hond zelfs geen vrienden meer over de vloer komen.’

Herplaatser

‘Woensdagochtend stuurde ik meteen een berichtje. Voor de kinderen was het ook belangrijk dat het afscheid snel zou gebeuren. We hadden zondag afgesproken, tot ik een berichtje kreeg of het ook zaterdag mogelijk was. Het kon me niet snel genoeg gebeuren! De mensen waren zo bang dat ik last minute zou afzeggen, want ze wilden ook zo graag een goed huis voor haar. Toen ze uit de auto sprong kon ik nog maar net mijn tranen inhouden. Daar was mijn nieuwe kind!’

Imogen voelde meteen meer rust in Anouschka haar huis, maar de stress was nog duidelijk te zien. Met oppakken hapte Imogen zelfs in haar gezicht. De oude eigenaar zei dat ze dat vaker deed. ‘Ik pakte haar bek vast en beet zachtjes in haar wang, moeders doen dat ook bij hun puppy’s. Verder is het belangrijk dat ze meteen leert dat ik de baas ben. Ze heeft het nooit meer gedaan.’ Ze zagen meteen dat Imogen goed terecht was gekomen, duidelijk bij een hondenmens met veel kennis. We vervolgens het gesprek verder over het onderwerp van de serie.

Informatie

‘Ik vind het heel leuk en zeer begrijpelijk dat meer mensen een hond hebben genomen. Maar ik ben wel bang dat veel honden weer in het asiel belanden wanneer mensen weer meer naar hun werk gaan, maar de grote vraag is of we ooit helemaal terug gaan naar normaal. Veel mensen denken wel eens, waarom neem je geen hond uit asiel? Maar in Nederland hebben we niet veel honden in het asiel. Veel fokkers nemen de hond ook terug als het niet gaat. Het is daarom wel mooi dat veel mensen honden uit het buitenland halen, maar ze kunnen wel krasjes op hun ziel hebben. Imogen heeft zo ook wat meegemaakt. Ze is veel waakzamer en merkt het bijvoorbeeld meteen als er iemand buiten loopt.  Ik mijn eerdere honden al snel los laten lopen, maar bij Imogen moet dat anders. Ze heeft een andere handleiding. Mensen die nog niet eerder een hond hebben gehad, hebben hiervoor waarschijnlijk te weinig ervaring.’

relatie

Anouschka heeft een sterke band met haar honden, ze voelen elkaar goed aan. ‘Ik geloof echt dat asiels en adoptie organisaties goede intakes doen, maar informatie over trainingen en cursussen zijn ook belangrijk. Ga met je hond op cursus. Niet alleen om dingen te leren, maar ook voor bonding. Elke hond hoort een basis te leren. Zoals wachten, ze laten zitten voordat ze een weg oversteken. Je leert echt super veel op een gedragscursus. Je leert je hond echt kennen en je hond jou. Zo heb ik geleerd dat Imogen maar een paar uur alleen kan zijn. Dat betekent dat ik elke dag om mijn honden heen plan.’

Het allermooiste van de band tussen Anouschka en haar honden is dat zij er voor ze is, en de honden voor haar. Hoe sterk is het als je hond bij je komt liggen omdat ze merkt dat je hoofdpijn hebt? Die liefde zorgt meteen voor meer rust in je hoofd.

 

 

 

 

Interview A Dogs Tale: Leni, Jim en Tedje

 

Leni en Jim zijn kennissen van mijn moeder. Ik hoorde zo verhalen over Tedje, die vrolijk op mam haar schoot sprong waardoor er een grote glimlach op Leni en Jim hun gezicht tevoorschijn kwam.

Toen ik Tedje bij toeval ontmoette in het centrum werd me meteen duidelijk hoe zo’n klein hondje zo op mijn moeders schoot kon klimmen. Tedje is dol op knuffelen en aandacht. Hij zit vol vrolijkheid. Die moest ik voor mijn camera hebben voor A Dogs Tale !

Maar hoe is Tedje nou bij Leni en Jim terecht gekomen?

‘We wilden helemaal geen hond meer, integendeel. We hebben allebei vaak honden (en katten, kippen, konijnen, muizen e.d.) gehad, maar op onze leeftijd hadden we besloten geen dieren meer te nemen. Dat had trouwens niet alleen met onze leeftijd te maken maar ook met het feit dat onze (klein-) kinderen in Ierland wonen, waardoor we regelmatig weg zijn. Vroeger vonden we altijd wel Ierse vrienden die tijdens onze afwezigheid op de dieren konden passen, maar nu hebben die vrienden zelf ook kleinkinderen, waardoor ze minder makkelijk kunnen komen. Dat wordt goed zoeken als we na Covid-19 weer naar Ierland kunnen.’

Leni is dol op haar kleinkinderen. Je ziet dat ze hen mist. Een pandemie haalt mensen, ondanks de mogelijkheden van social media, toch echt voor een lange tijd uit elkaar. We vervolgen het gesprek over rescue dogs uit het buitenland.

‘Ik heb er wel eens van gehoord’, antwoord Leni, ‘maar bij Tedje was dat niet van toepassing. We zorgden vanaf zijn derde maand al twee-en-een halve  dag per week op hem omdat zijn vrouwtje werkte. We vonden het zo zielig dat dit hondje van 07.15 tot 17.45 uur alleen thuis was. Daarom hebben we toen aangeboden hem op die dagen in ons huis te nemen. Fijn voor iedereen. Wat ons betreft hadden wij de kosten niet die met een hond komen en we waren vrij om alsnog weg te gaan wanneer we wilden. Die vrijheid missen we nu een beetje, maar dat hoort erbij.’

Leni en Jim ken ik als mensen die heel dicht bij de wereld en de natuur staan.

Ze hebben hun hart op de juiste plaats. Dus het verbaasde me totaal niet dat ze Tedje in huis haalde.

‘Toen het hondje twee jaar was, besloot zijn vorige baasje dat ze hem niet langer kon houden. ‘Wij konden de gedachte aan het verdriet van het hondje, als het bij een totaal ander baasje kwam, of als hij in het asiel terecht kwam, niet verdragen. Het gaat dus om medeleven. We kenden dit hondje al en we konden niet leven met de gedachte dat zo’n diertje zoiets moest overkomen.’

De asielen waren tijdens de eerste Lock Down bijna helemaal leeg. Veel mensen hadden namelijk een hond aangeschaft. Mooi moment voor mensen die al aan een hond dachten, maar wat van de impulsieve aankopen? Jim verwoord zijn antwoord kort maar krachtig.

‘Zorgwekkend, Wat gaat er met ze gebeuren als hun baasjes weer aan het werk gaan? Dieren zijn absoluut geen impuls aankoop. Het zijn levende wezens die verzorging, tijd, gezelschap en aandacht nodig hebben. Jammer genoeg zien veel mensen dat niet zo, waardoor dieren lijden. Betere informatie en controle bij mensen die dieren aanschaffen is zeer gewenst’

Herplaatser

Een herplaatser moet altijd even wennen. Tedje had het geluk dat hij al wat aan Leni en Jim gewend was.

‘Wij hadden het geluk dat we de hond samen met zijn vroegere baasje hebben opgevoed. Wel lag die taak voornamelijk bij zijn vorige baasje, maar ze deed het, naar ons inzicht, erg goed. Ze was steng waar het nodig was, consequent en vooral ook heel erg lief naar hem toe. ‘

Toch was het even wennen toen Tedje permanent bij hen introk. Leni en Jim kijken altijd naar goede mogelijkheden. Waar liep Tedje tegen aan?

‘ Tedje kende ons gelukkig al. Maar het was toch een hele verandering. Zo merkten we toch dat het heel wat was voor hem’, antwoord Jim. Leni vervolgt.

‘Ja, vooral in het begin van zijn verhuizing was de hond best verdrietig/in de war. Zijn vorige vrouwtje (met kind van 8) leeft om de hoek en hij gaat daar zo af en toe nog wel eens een uurtje naar toe. Dat vind hij heerlijk. Maar het heeft wel even geduurd voor hij zich erbij neerlegde dat hij nu bij ons woont.  Hij is nu wat stiller dan voorheen, maar of dat is omdat hij ouder wordt of vanwege de verhuizing, dat weten we niet echt. Hij wordt begin maart 2021 drie jaar oud.’

PS: Tedje’s foto is de cover voor A Dogs Tale!

Wil je meer foto’s van A Dogs Tale zien? Klik hier!