KIND TO MIND AND BODY

een Body Neutral serie by myself, for everybody

 

Heel mijn leven ben ik al in strijd met mijn lichaam. Als kind werd ik “nijlpaard” en “walvis” genoemd, alsof ik nog niet genoeg met mezelf in strijd was vanwege mijn autisme. Als kind was ik te dik.

Toen ik naar de middelbare school ging, was ik meer in beweging. Daardoor viel ik wat af. Ik was op een gezond gewicht en voelde me ook wat beter in mijn vel. Het gepest werd echter niet minder. Autisme was nog steeds onbegrepen, ook door mezelf.  Mijzelf met anderen vergelijken zit er door mijn autisme net wat meer in. Waarom ben ik niet normaal? Waarom ben ik niet zo slank als het meisje dat iedereen leuk vind? Al die emotie zorgde ervoor dat ik mezelf te min vond en alle reclames om mij heen bevestigden deze gevoelens. Zoveel reclame is ingespeeld op onzekerheden van mensen.

Er wordt vooral veel druk gezet op vrouwen. Vrouwen moeten mooi zijn.

Na mijn fotografie opleiding kwam ik meer in aanraking  met body positivity ( Body neutral ), door middel van photoshop, fashion fotografie en modellen, en ik kwam zelf wat kilo’s aan. De fietstochten naar het station waren er niet meer. Alle handjes noten die ik at, telden zich bij elkaar op. De foto’s van mij die ik destijds nooit durfde te delen omdat ik me niet goed over mijn lichaam voelde, zien er nu juist fantastisch uit. Die vijf kilo minder is een verschil.

 

 

Body positivity / body neutral is groter geworden in de afgelopen jaren. Een serie maken zit al een langere tijd in mijn achterhoofd. Vorig jaar ontdekte ik de muziek van Lizzo. Lizzo is all about body positivity. Wat een respect. “My body is not a trend.”

Het nadeel van Lizzo’s openlijke body positivity is dat men het nu enkel over haar lichaam heeft. Ze is een getalenteerde zangeres, niet enkel een lichaam!

Dan hebben we Jameela Jamil, die body positivity juist zat is. “I’m not trying to spread body positivity. I’m trying to spread body neutrality where I can sit here and not think about what my body is looking like.’” Jameela Jamil spreekt liever over Body Neutral.

Daarom begon ze I Weigh, een movement die mensen inspireert zichzelf niet te meten in kilo’s, maar bijvoorbeeld in goede vriendschappen, karaktertrekken en prestaties. “You are more than your body.” And I’m feeling that. Sindsdien noem ik het ook body neutral. ( Daarnaast staat I weigh voor nog veel meer, benieuwd? Klik HIER )

Maar dan nog voel ik me onzeker over mijn lichaam. Waarom? Ik wil mijn conditie weer op hetzelfde niveau krijgen als toen ik elke dag naar het station fietste. Ik wil me vooral gezonder voelen. Dan voel ik me al een stuk meer één met mijn lichaam.

Deze serie is ook voor een deel acceptatie, terwijl ik niet tevreden ben over het lichaam dat ik nu heb. Maar betekent het dat ik op dit moment niet mooi ben? Dat ik minder ben met een paar kilo’s meer?

Zoveel vrouwen zitten met deze gevoelens. Het idee dat we als vrouw vooral ‘mooi’ moeten zijn. Ik keek laatst Temptation Island en één van de mannen ging vreemd. Een van de allereerste uitspraken van zijn vriendin was: “Als ik nou een paar kilo’s minder woog, hield hij misschien wel genoeg van me…”

Nee. Gewoon nee.

.

Photoshop en fotografie

Als fotograaf ben ik zelf veel bezig met modellen en photoshop. Ik heb zo veel onzekerheid voor mijn camera gezien, terwijl het allemaal mooie mensen waren. Jameela Jamil is zelf compleet tegen airbrush.

Ik retoucheer mijn foto’s om de huid wat meer een geheel te maken. Zelf vind ik dat wat rustiger en zuiverder ogen. Schilders deden dat vroeger ook al. Voor photoshop namen fotograferen dat van de schilderkunst ook over. Met kwastjes deden ze het gewoon op hun prints.  Wat voor mij belangrijk is, is dat het wel echt blijft. Die persoon moet zichzelf nog zien. Met modellen heb ik het hier ook over.

Één van de modellen waar ik mee heb samengewerkt vertelde me iets waar ik van schrok. Een fotograaf had haar gezicht helemaal veranderd omdat ze “te smalle lippen” had, ze waren een stuk voller bewerkt. Gelukkig durfde ze de fotograaf hierop aan te spreken en vroeg ze hem dit nooit meer te doen. Wat nu als ze dit niet had gedaan en een andere fotograaf haar wilde boeken vanwege deze specifieke foto? Het schetst geen realistisch beeld.

Maten in de fashion industrie

Ik ben zeker voor een gezonde levensstijl. Maatje 32/34 zitten voor mijzelf op het randje. Waarom zijn modellen zo slank? Heel simpel. De sample kleding valt mooier op de lichamen. Curvy is in opkomst. Daar ben ik zelf blij mee. We leven op een wereld met mensen met verschillende lichamen en maten. Daar moet gewoon een markt voor zijn. Kleding wat op maatje 34/36 mooi is, kan anders vallen op 38/40.Is het een reden om de slanke modellen te beledigen? Nee.I s het een reden om de modellen die er precies tussen in zitten niet te booken? Ja. Het ligt er net aan wat het merk voor ogen heeft, wat bij hun kleding past.

Modellen worden vooral geboekt om hun uiterlijk, ik zoek per shoot ook welk model bij mijn serie/ photoshoot past. Mocht een merk gefocust zijn op de modellen met maatje 36/38, dan zullen ze die booken. De fashion industrie is al aan het veranderen. Maar waar blijven de samples voor de curvy modellen? Veel merken focussen nog grotendeels om maatje 34. Er maar meer focus komen op maatje 38/40 of daar tussenin. De meeste maten liggen daar precies tussen in, waarom zijn daar nog zo weinig samples van? Inbetween Models focust zich op de maten daar tussen in. Zelf vind ik het zeer positief dat er een modellen bureau is die zich daar voor inzet.

Ik heb met curvy, slanke modellen, fashion modellen, en modellen die te klein zijn, te brede schouders hebben, etc, allemaal gefotografeerd. Er zijn allemaal sterke platen uitgekomen. Maar zijn die allemaal goed voor de fashion industrie, verkoopt die lange jurk die te lang is voor het model dat te klein is? Nee.

Onthoud dat de fashion industrie soms hard is.  Er zijn redenen voor de maten.

Vergelijk je dus AUB niet met de fashion modellen. Ik ben 1.58cm. Er is een reden dat ik normaal achter mijn camera sta haha. Weet dat die foto’s niet de ‘ werkelijkheid’ zijn, maar dat is ook weer zo tof aan fotografie. Je kan er zoveel creativiteit in kwijt. Verder zorgt photoshop ook voor een goed eindresultaat. Kleur correctie, wat onzuiverheden weghalen, ogen wat oplichten, contrast, verscherpen etc. Het is ook een deel kwaliteit wat je je beeld meegeeft. Allemaal kleine dingen die de foto een geheel maken. Body neutral is zeker iets wat ik meeneem in mijn bewerking.

Maar ik sta vooral met modellen en mensen achter dat het puur moet blijven. Bij mij zie je geen benen wissel wat fout gaat.

 

Gezondheid

Gezondheid is ook een belangrijk deel. Ik weet dat ik wat ben aangekomen en wil niet te zwaar worden. Daarvoor moet ik op mijn eten letten en meer bewegen. Ik houd echt van lekker eten en kan er erg van genieten. Ik eet al bijna zes jaar geen vlees, vanwege mijn gezondheid en de wereld. Maar soms vraag ik me af “Waarom lukt me dit niet? Waarom zit ik nog niet helemaal lekker in mijn vel?” Graag wil ik die 5-7 kilo die er bij gekomen zijn er weer af hebben. Je eet het er zoveel sneller aan dan dat het eraf gaat.

Ik ben een voorstander van body body Neutral / body neutrality , maar gezondheid is ook heel belangrijk. Overgewicht en obesitas zijn gevaarlijk. Wat hier wel vaak vergeten wordt, is dat je niet aan de buitenkant kunt zien of iemand een ziekte heeft waardoor diegene nog meer met zijn gewicht worstelt. Mensen beoordelen elkaar zo erg op uiterlijk en kijken neer op iemand met een maatje meer. Het is niet aan ons om te oordelen over andermans lichaam, enkel de persoon zelf heeft er iets over te zeggen.

Om meer duidelijkheid te krijgen hoe mensen, vooral vrouwen, naar zichzelf kijken startte ik een poll op social media.

Mensen geven als onzekerheden aan:

– “Ik ben de laatste tijd/jaren meer aangekomen.”

– “Ik haat mijn oneven heden, putjes.”

– “Mijn buik en benen zijn niet strak genoeg.”

Schoonheidsidealen

Daarmee komen we bij schoonheidsidealen aan, hetgeen waar mensen zichzelf mee vergelijken. In mijn research kwam ik heftige dingen tegen.

Bij de oude Grieken in de jaren 500-300 voor Christus was het schoonheidsideaal voor een vrouw een mollig, vol lichaam en bij voorkeur een lichte huid. Waarom dit het ideaal was? Vrouwen werden toen gezien als een misvormde versie van een man.

Tijdens de Renaissance rond 1400-1700 was er al veel veranderd aan het schoonheidsideaal.

In die tijd was dit namelijk een grote boezem, met een ronde buik en volle heupen.

Niet veel later was het in Engeland het ideaal om mollig met een aangelijnde taille te hebben. Om dat te bereiken droegen vrouwen een korset om de vorm van hun lichaam aan te passen.

De jaren ’20 (1920-1929)

We gaan van een ruime boezem over naar een plat bovenlijf, gevolgd met een kleinere taille en kort kapsel. Dit schoonheidsideaal werd vergeleken met een jongensachtig lichaam.

Hollywood jaren (1930-1950)

Van een plat bovenlijf gaan we over naar grote borsten. Een slanke taille en curves. Marilyn Monroe was een tijd het grote voorbeeld van dit schoonheidsideaal.

De jaren ’60 (1960-1969)

Van curvy gaan we naar een slank, dun lichaam. Voor dit schoonheidsideaal was model Twiggy een voorbeeld. Tijdens mijn fotografie opleiding leerde ik dat ze zich zo rot voelde dat mensen onzeker werden van haar lichaam… Terwijl Twiggy daar zelf niets aan kon doen, haar lichaam is gewoon zo gebouwd.

De jaren ’90 (1990 – 1999)

Was het schoonheidsideaal vergelijkbaar met een supermodel: atletisch, slank, lang en curvy. Denk aan Tyra Banks en Claudia Schiffer.

Later in de jaren ’90 was de drug heroïne populair. Daarmee werd extreem dun een schoonheidsideaal. Denk aan Kate Moss.

2000-nu

Na 2000 is er niet veel veranderd. Het schoonheidsideaal is iets gezonder geworden. Gezond slank is nu een streven. Door veel influencer impact zijn grote borsten en volle billen ook onderdeel van het schoonheidsideaal van nu.

Wat we dus leren van de schoonheidsidealen is dat ze vaak veranderen. Sowieso, mislukte versie van een man?! Wie bepaald dat? wijzelf? absoluut niet.

Ik ben 1.58m.  Met mijn lengte ben ik afgeschreven als model. Ik heb ook geen volle borsten. Maakt me dat tot een minder persoon? Nee. Zal ik ooit model kunnen worden? Nee, maar dat hoef ik ook niet. Ik ben helemaal tevreden achter mijn camera. En bij deze serie uiteindelijk toch ook voor de camera. Het heeft me zekerder laten voelen over mijn lichaam. Ik heb mezelf langs paspop Betsie gezet, zoek de verschillen. Het zijn er veel. Verder, door mijn lichaam kon ik deze serie maken. Waarom zou ik daar ontevreden over zijn? Op dit moment is mijn conditie al beter. Dat wil ik volhouden. Waarmee doe ik dat? Met mijn benen. Daar hoor ik dankbaar voor te zijn.

En verder, het allerbelangrijkste. Voel je goed over jezelf. Er is er van jou maar één op de hele wereld. Je bent niet minder met een maatje meer of minder. Mensen hebben het recht niet iets negatiefs te zeggen over je uiterlijk. Dat doet pijn, ook van binnen.

Omring jezelf met goede mensen. Die hebben me mede geïnspireerd om deze serie te maken. Tijdens het fotograferen werd ik even onzeker, door al wat te delen met vrienden kon ik het fotograferen doorzetten. Dit is geen strijd die je ‘alleen’ hoeft te doen. Ik zit sinds een tijdje in een body positivity / body neutral groep, waar we foto’s en dingen delen om elkaar te helpen.

 

 

alle beelden van mijn serie zijn hieronder in de slider te vinden. Mocht je jezelf nog afvragen wat die paspop en handen er zijn.. Mensen vergelijken zich met elkaar, terwijl ze zo anders zijn. Zo ook hun lichaam. Ik kan onmogelijk zo worden zoals de paspop. Maar, vergeet niet dat diegene waarmee je jezelf vergelijkt, zichzelf met een ander iemand vergelijkt.. We zijn allemaal mensen, en allemaal prachtig op onze eigen manier.