Autisme week 2020

Vorig jaar maakte ik de fotoserie: Ik ben autistisch ( doorgestreept) Liza Het idee dat ik eindelijk echt geaccepteerd heb dat ik autist ben, deed me goed. Er viel een last van mijn schouder af. In dat jaar heb ik ook zoveel meer over autisme ontdekt. ‘ Maar je ziet er niet autistisch uit’ van Bianca Toeps is een aanrader. ‘ Zondagskind’ van Judith Visser is fantastisch.  Atypical is voor mij een goede serie, met een goede lading humor. Door een oud collega ben ik laatst begonnen aan ‘ The Good Doctor’ die ook heel sterk is, maar onthoud dat Shaun toch wel een beetje als ‘ wonderkind’ neergezet word… Verder ben ik begonnen in: ‘ Anders gaat ook’ van Elise Cordaro. Over Autisme & ADHD.

Naast dat ik autisme heb, heb ik ook nog add. Die 2 kunnen soms flink botsen. Gelukkig heb ik veel zelfkennis waardoor ik mijn grenzen goed ken, EN goed aan kan geven.Ik weet hoe ik mezelf goed draaiende kan houden in deze maatschappij, wat ik zeker ook wil. Ik wil voor de wereld wat kunnen betekenen. Een verschil maken. Het beste uit mijn dag halen. Daar horen ook rust dagen bij waarbij ik me goed voel in mijn eentje, met de cavia’s en mijn hond Igor en laten we vooral mijn vriend Gerjo niet vergeten!

Maar, daar kwam opeens de medicatie amfexa.

Voor mijn ADD slikte ik al een tijdje dexamfetamine. Het fantastische was dat ik mezelf bleef. Mijn enthousiasme, duidelijkheid, creativiteit bleven. Met Ritalin was dat een grote verandering. Daarbij kreeg ik ook depressieve klachten. Na een heel gedoe kreeg ik mijn dexamfetamine met medische noodzaak nog niet mee. Amfexa was op dat moment de enige oplossing. Ik zag nog ergere bijwerkingen dan ik met ritalin heb meegemaakt. Hoezo werden we niet ingelicht? Wat een geluk heb ik gehad dat een goede vriendin van me psycholoog is. Het allerergste ook nog, ze hoorde dus van mij over dat dexamfetamine niet meer geleverd zou worden.. Haar werk kwam dus via MIJ op de hoogte?!

Maar wie had gedacht dat de bijwerkingen mijn autisme zo in de weg zouden zitten?

Ik was 24/7 onrustig. Mijn hartslag schoot door Amfexa omhoog. Een klant die zijn dag niet had op het werk en het op mij afreageerde zorgde voor veel meer onrust dan normaal. Mijn droge mond was zo droog dat ik elke dag moest hoesten. Ik werd hoestend wakker en ging zowat hoestend naar bed. Mijn focus was opeens gewoon helemaal weg. Sta je dan op een fotoshoot of midden in het moment dat je het bedrag zegt. Gelukkig ben ik iemand die dan gewoon zegt ‘ oh sorry, mijn focus was even weg’  op moeilijke dagen stoorde me dat zo erg, ik werk met geld, ik werk met fotografie waarbij ik scherpe beelden wil maken. Hoe kan dat als ik zelf niet scherp ben?

Laat staan dat die onrust er voor zorgde dat ik mensen nog moeilijker aan kon kijken? Dat ik op moeilijke dagen daar meer moeite mee heb, betekend niet dat ik het niet wil doen.

Ik hou van dingen leren.

Geschiedenis interesseert me, daarmee kan je de toekomst beter maken. Samen met een vriend gaan we om de zoveel tijd naar musea. Dit keer stond ‘ Het derde rijk ‘ in onze agenda. Geboekt, op een dag dat ik nog niet wist wat de amfexa allemaal met me deed. Niet wetende dat het midden in de carnaval zou zijn.

Een schreeuwende vloekende meid heel de tijd in de trein, precies op dat moment verloor ik mijn focus terwijl ik een boek las voor mijn rust.. Haar geschreeuw, gejemmer, gezannik kon ik niet filteren. Door een vol station zonder focus, waarbij mensen denken dat alles mag, waardoor ze vol tegen je aanlopen kost zoveel energie. Gelukkig zag ik daarna dat een vriendin van me in de LUSH aan het werk was. Ik vond focus in het gezichtmasker wat ik nodig had. Nog niet wetende wat de stem van een bekende op dat moment kan betekenen.

Het derde rijk doet heel veel met je. Wetende dat er zoveel doden gevallen zijn door iemand die zijn idee en kijk op ‘ de perfecte menssoort’ zo ernstig doorramde. Oh, Hitler zou me echt vermoord hebben.. terwijl je daar staat, op het randje van overprikkeling omdat iemand geld wil verdienen met Amfexa.

Die avond kwam ik zwaar overprikkeld thuis. Jankend zat ik onder mijn dekbed, omdat ik zo niet eens uit een normale dag alles kan halen. Hoe kunnen mijn hersens door een pilletje tegen elkaar vechten? Niet meer samenwerken? En op zo’n moment denk je wat zoveel mensen tegen je gezegd hebben.. ‘ Waarom ben ik niet normaal?’

In die tijd nam ik veel meer rust momenten. Als ik alles uit mijn fotografie en werk wil halen, was dat hard nodig. Mijn grens was met 10 stappen naar beneden gegaan.

Lisdexamfetamine

En toen, was daar lisdexamfetamine. Een vriendin vertelde aan haar moeder mijn situatie. ‘ Dat je hart zo tekeer gaat is echt niet goed Liza’

Terwijl het heftige medicaties zijn waarvan je in de eerste 2 weken heftige bijwerkingen kunt krijgen, waren de eerste 2 dagen al fantastisch. De spierpijn in mijn nek, rug en armen waren al een stuk minder. Mijn droge mond? Binnen minder dan een week was de hoest weg. Mijn hartslag is een stuk rustiger. De vreetkick op sommige avonden is verdwenen, logisch, mijn lichaam heeft veel minder energie nodig omdat mijn hart rustiger is. Ik kan weer zoveel uit mijn dag halen!  Gemiddeld ben ik 5 keer in een jaar overprikkeld. Die 2/3 maanden? 4 keer.

Sinds jaren moest ik mijn werk afzeggen omdat ik geen rust kon krijgen, doordat ik zo moe was van mijn eigen onrust. Gelukkig heb ik een fantastische bazin en teamleiders die met me meedenken. Dus kortgezegd , ik was mezelf weer. Liza is terug.

Benieuwd naar mijn fotoserie van 2019? klik hier